การศึกษาวิจัยฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ศึกษาความเป็นมา แนวคิด ทฤษฎีและมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการให้ความคุ้มครองแรงงานผู้สูงอายุ 2) เพื่อศึกษาปัญหาข้อเท็จจริงและปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับการให้ความคุ้มครองแรงงานผู้สูงอายุ 3) เพื่อศึกษาวิเคราะห์สภาพปัญหาการจ้างแรงงานผู้สูงอายุ และปัญหาการให้ความคุ้มครองผู้สูงอายุ 4) เพื่อนำเสนอมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการให้ความคุ้มครองแรงงานผู้สูงอายุ เพื่อนำมาเป็นข้อเสนอแนะในการปรับปรุงและพัฒนากฎหมายให้มีประสิทธิภาพและสอดคล้องกับแนวนโยบายของรัฐ ผลการศึกษาวิจัยพบว่า ประเทศไทยยังไม่มีมาตรการทางกฎหมายในการให้ความคุ้มครองแรงงาน ผู้สูงอายุโดยตรง โดยพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 บัญญัติให้ความคุ้มครองการใช้แรงงานทั่วไป การใช้แรงงานหญิงและการใช้แรงงานเด็ก ในส่วนกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุโดยตรง คือพระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546 ในเรื่องการคุ้มครองและสิทธิผู้สูงอายุที่จะได้รับการสนับสนุนส่งเสริมและการคุ้มครองอันเป็นประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิต ตามมาตรา 11 ก็มิได้บัญญัติให้ความคุ้มครองด้านการจ้างแรงงานผู้สูงอายุไว้แต่ประการใด จากผลการวิจัยยังพบว่าผู้สูงอายุ องค์กรเกี่ยวกับการส่งเสริมสนับสนุนและคุ้มครองผู้สูงอายุ ตลอดถึงนักกฎหมาย นักวิชาการทางด้านกฎหมายมีความเห็นและแนวคิดเกี่ยวกับการให้ความคุ้มครองแรงงานผู้สูงอายุ โดยออกเป็นกฎหมาย เช่น การแก้ไขเพิ่มเติมโดยเพิ่มบทบัญญัติการให้ความคุ้มครองแรงงานผู้สูงอายุในพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 เป็นการเฉพาะหรือแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546 เกี่ยวกับการกำหนดสิทธิผู้สูงอายุในมาตรา 11 หรือเพิ่มบทบัญญัติเป็นมาตรา 11/1 ในการให้ความคุ้มครองพร้อมบัญญัติขั้นตอนวิธีการ การให้ความคุ้มครองแรงงานงผู้สูงอายุเป็นการเพิ่มเติมเช่นเดียวกับการให้ความคุ้มครองในการจ้างแรงงานคนพิการมาตรา 34 และมาตรา 35 แห่ง พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550 ที่กำหนดมาตรการทางกฎหมายให้นายจ้าง หรือผู้ประกอบการรับคนพิการเข้าทำงาน

คำสำคัญ : ผู้สูงอายุ, มาตรการทางกฎหมาย, แรงงาน